Highlight: Borobudur tempel of 2 mountainbikes?

Als je de locals vraagt wat maandag en dinsdag de absolute highlight was in het plaatsje Borobudur, was dat hoogstwaarschijnlijk het feit dat ze 2 Hollanders op mountain bikes zagen met op hun rug nog eens 2 zingende, zwaaiende kinderen. Bij het oversteken, stopte het gezang en riepen de kinderen (Jop en Sven) keihard ‘STOP’ en hielden, met een stopteken met hun hand, het verkeer tegen. Iedereen stopte en velen begonnen te lachen en te zwaaien en pakten snel een mobieltje om een foto of filmpje te maken. Dit was iets wat je immers niet dagelijks zag ;-).
Ondanks de zadelpijn was het ideaal om met een mountain bike door het dorp, naar het zwembad en naar de tempel te fietsen.

Voor we in Borobudur (homestay Anugrah) aankwamen, zijn we maandag eerst naar de Prambanan tempels gegaan. Dinsdag hebben we vanuit Borobudur de Borobudur tempel bezocht. Allebei de tempels waren erg indrukwekkend. Prambanan is een Hindoe-tempelcomplex dat in de 9e eeuw gebouwd is. Borobudur is een Boeddhistische tempel die circa 50 jaar eerder gebouwd is dan Prambanan. Prambanan bestaat uit honderden tempels, waarvan een deel verwoest is door verschillende aardbevingen. De drie hoofdtempels voor Shiva, Brahma en Vishnu, de belangrijkste goden in het Hindoeïsme, zijn goed te bezichtigen en ook enkele tempels eromheen. Jop wilde al gauw uit de rugzak om lekker rond te kijken en vooral alle trappetjes op en af te gaan. Af en toe als er iemand in de weg liep of hij de weg even niet wist, hoorde je hem mompelen ‘o shirt’. Dat is Jops variant van ‘o shit’ ;-). Verder loopt hij vrolijk rond te stappen en wil hij ons alle drie graag helpen om naar beneden of boven te gaan. Hij doet Nol na door steeds te vragen ‘gaat het goed Svennie?’, ‘gaat het goed mama / meissie?’ :-). Toen Sven Jop zo lekker zag rondlopen, wilde hij natuurlijk ook. Voor veel trappetjes heeft hij eigenlijk nog te korte beentjes, maar uiteraard wilde hij geen hulp: ‘nee, zelluf doen’.
Na het hoofdcomplex van Prambanan kon je nog met een (holadiee-)treintje een rondje maken langs verder gelegen tempels. Ideaal en leuk voor Jop en Sven. Ook bij de Borobudur is zo’n treintje die over het hele terrein gaat (o.a. langs olifanten).

Bij de Prambanan waren we om 9 uur ‘s ochtends en toen werd het al snel erg warm. Dus voor de Borobudur kozen we een ander tijdstip: om 7:15 uur waren we al binnen. Toen was het nog heerlijk koel en zelfs een klein beetje regenachtig, wat het geheel een mystieke sfeer gaf. De Borobudur is echt heel bijzonder en we hadden de mazzel dat er niet heel veel toeristen waren. Iedere ‘galerij’ naar boven is weer anders en het uitzicht over de jungle wordt steeds mooier. Jop en Sven vonden al het reliëf mooi en zochten steeds naar uitgehakte afbeeldingen van olifanten.
De Borobudur was begin van de 20ste eeuw grotendeels in puin. Met twee grote restauratieperiodes en het aanleggen van drainage (de Borobudur bleek een spons en het regenwater tastte het gebouw flink aan) is de Borobudur gelukkig weer hersteld en te bezichtigen.

Na de klim de Borobudur op en aansluitend het museum en weer een treintje zijn we lekker met de fiets naar een zwembad gegaan om te zwemmen, te relaxen en de lekkerste saté tot nu toe te eten.