De allerduurste koffie: ' poepkoffie'

Een weekendje weg naar Ubud en omgeving: wat een prachtig groen paradijsje op Bali. Ondanks dat er veel guesthouses (wij zaten in Teba house..mooi guesthouse in een tuin), restaurantjes en toeristenwinkeltjes zijn, heerst er toch een soort serene rust, alles gaat heel relaxt. We hebben genoten van het heerlijke eten hier met zelfs een eerste glaasje wijn (Balinese wijn!), de vele, kleine tempeltjes en de aapjes in en buiten het ‘monkey forest’. De apen waren wel brutaal, maar op een afstandje hebben de jongens wel onwijs genoten van al ‘het apenkooien’ van de apen. Toen Nol 21 jaar geleden in het monkey forest kwam, was het nog gewoon een stuk bos met tempels en aapjes. 21 Jaar later is het een soort Apenheul, maar voor Jop en Sven wel erg leuk, alhoewel Sven behoorlijk in paniek raakte als ze te dichtbij kwamen (en dan heel hard riep: 'mamaaaa, ikke he(le)maal spattend (spannend)'. Op afstand vond hij ze prachtig. Jop vond de apen ook van dichtbij heel leuk en grappig. Met Nol ging hij steeds heel dichtbij. Hij bleef heel rustig, zelfs toen de apen tot drie keer toe aan zijn broek en t-shirt gingen plukken en dus echt dichtbij waren.

Zaterdag waren we de hele dag op pad met een auto met chauffeur. We hebben veel moois gezien van de omgeving. We hadden bewust een eigen auto genomen zodat Jop & Sven het tempo konden bepalen. Dan hadden we alle tijd voor het ‘zelluf’ lopen, vissen kijken, ‘ik wil NU heel g(r)aag noede (=noodle) soep en h(r)ijst eten’, verstoppertje spelen en ‘avontuur maken en zelluf weg zoeken’ ;-).
Er stonden drie Hindoetempels op het programma: 1) Elephant temple (Ganesh), 2) Gunung Kawi temple en 3) Holy water temple. Stuk voor stuk mooie tempels in prachtige natuur in alle mooie kleuren (fris)groen. Bijzonder wat een bedrijvigheid in de tempels is en hoeveel mensen er lijken te werken: mensen die eten koken en/of eten bereiden voor offers, tuinmannen, mensen die offerbakjes vlechten, offerbakjes vullen en dan natuurlijk ook nog alle mensen die komen bidden en offeren. De mooiste tempel vonden we Gunung Kawi uit de 11e eeuw: prachtig gelegen tussen de rijstterrassen en uitgerust met 10 grote candi’s (goden) uitgehakt uit de rotsen. Jop en Sven vonden de ‘holy water temple’ ook een groot succes, aangezien ze daar Koi karpers konden voeren.

Na de tempels was de ‘poepkoffie’ aan de buurt. Jop en Sven keken ons heel raar aan toen we vertelden dat we poepkoffie gingen drinken en raakten er niet over uitgepraat ‘huh poepkoffie?! Nou ja...Da(t) is echt gek. G(r)appie??’. De poepkoffie heet officieel ‘Kopi Luwak’ en is de duurste koffie ter wereld. De koffiebonen worden gegeten door de Luwaks. Luwaks lijken wat ons betreft het meest op een kruising tussen wasbeertjes en kat(achtigen). Ze verteren de bonen niet, maar bepaalde enzymen in hun maag breken wel de caffeïne af. In hun ontlasting zitten de bonen. Deze worden schoongemaakt, gepeld en gebrand. De koffie heeft een relatief laag percentage caffeïne; ca 1,5 procent. Er blijken mannelijke en vrouwelijke koffiebonen te zijn en daarmee zijn er twee soorten Kopi Luwak ontstaan. De ‘mannelijke’ koffiebonen zijn sterker en duurder dan de zogenaamde ‘vrouwelijke’ bonen. Wij gingen de mannelijke variant proberen, maar om eerlijk te zijn, vonden wij het niet echt lekker. Toen Nol vroeg om wat melk in de Kopi Luwak keken ze hem aan alsof hij een misdrijf beging; dat is waarschijnlijk net zoiets als water bij de wijn doen ;-).
Naast de poepkoffie kregen we nog heel veel kleine kopjes thee en koffie om te proeven. Sven vond de rozenbottel thee (mierzoet) heel lekker en de chocolade koffie vond hij ook wel lekker. Jop zat te genieten van de zoete avocado koffie, chocolade en kokoskoffie. Ze vonden de kleine kopjes erg leuk en waren heel blij dat zij nu ook eens een kopje thee en koffie konden drinken. Ondanks dat de meeste varianten erg zoet waren, vonden wij de avocado koffie en ginseng koffie ook lekker.

Na de poepkoffie zijn we doorgereden naar vulkaan Batur. Dit is een heel grote krater met een kratermeer, dorpjes en 'mount Batur'. Mount Batur is een actieve vulkaan met twee kraters. We hebben de vulkaan en het kratermeer vanuit twee plekken bewonderd en zijn toen weer zuidwaarts gereden naar de rijstterassen. Waar dit ooit 'gewoon' rijstterrassen waren, is dit nu ook een soort attractiepark waar je toegang, en bij voorkeur ook nog een vrijwillige bijdrage, voor betaald. Wel mag je dan ook door alle rijstterrassen lopen. Ook al is het een soort attractiepark, het blijft wel een erg mooi gezicht.

Een leuk weekendje weg zo naar Ubud! Nu zijn we net weer aangekomen in Kuta in het hotel waar we eerder ook zaten, om morgenochtend weer bijtijds naar het immigratiekantoor te gaan.