We zijn van de kaart

Moni is een klein dorpje waar je geen ATM kan vinden waar je als buitenlander kan pinnen, waar geen supermarkt is, wat Google maps niet kent, waar geen pizza’s e.d. te verkrijgen zijn, zonder cappuccino (wel espresso, maar het deel van de machine voor cappuccino was kapot) en zonder internet (en dus zonder wifi). Maar Moni is prachtig gelegen in de heuvels, aan de voet van de Kelimutu vulkaan en tussen de rijstvelden. De natuur is prachtig. Moni is een zogenaamd lintdorp. De weg de heuvel af, is de weg waarlangs iedereen woont, waar wat restaurantjes zitten en verschillende homestays zijn. Wij zitten in Pondok Hidayah guesthouse. Een guesthouse/homestay met in de tuin vier kamers, met terrasjes ervoor. Ik had op internet gelezen dat er ook warm water was, maar helaas..met heel veel fantasie was het een klein beetje warm. Of je de kraan nu helemaal naar links of helemaal naar rechts draait..er kwam hetzelfde lauw-koude water uit ;-). De vier bedden in de kamer bleken er twee te zijn: één 2-persoonsbed en één ruim 1-persoonsbed, maar met wat creativiteit was dat gelukkig wel passend te maken. Verder een heerlijk ruime kamer en een fijn terrasje voor de deur.
Schuin tegenover onze homestay vinden we Mopi’s. Daar kon je lekker eten en drinken, draaiden ze goede muziek en was veel ruimte waar de jongens lekker kunnen spelen.

In het dorpje Moni zelf zijn twee ‘highlights’. De meeste toeristen (er komen niet zoveel toeristen hier) die hier komen zijn na één, hooguit twee, nachtjes weer weg en gaan alleen naar de Kelimutu vulkaan buiten het dorp. Wij wijken echter graag van de standaard af en besloten drie nachten te blijven en pas na uitchecken naar de Kelimutu vulkaan te gaan. We hadden dan ook twee volle dagen voor Moni. Een deel van de tijd brachten we door op ons terrasje of aan de overkant van de weg in Mopi’s, maar de overgebleven tijd gebruikten we voor de ‘highlights’: de hot springs en de waterval.
Onze verwachtingen van de hot springs waren na Bajawa hoog gespannen. We hoopten op weer zo’n mooi natuurwondertje. Achterop de motorbike reden we de berg op naar de hot springs, die net buiten het dorp lagen. Opeens stopten we op een mooie plek met uitzicht op rijstterrassen en de Kelimutu vulkaan. Prachtig hier, maar we vroegen ons af ‘ wat doen we hier?’. We vroegen aan onze ojek (motorbike taxi)-chauffeurs waar de hot springs waren. Ze wezen naar een lager gelegen rijstterras waar een klein poeltje met wat riet eromheen te zien was. Dat waren de hotsprings, of beter gezegd: was de hot spring. Weer totaal anders dan ons vorige natuurwondertje, maar ook weer erg leuk. Met z’n viertjes zaten we in ons warme badje tussen de rijstvelden. Aangezien we geen warme douche in de homestay hadden, hadden we shampoo en douchegel meegenomen om lekker te badderen ;-). En uiteraard waren de waterpistolen en de bal mee om lekker te spelen.

En dan highlight 2: de waterval. Die heb ik op één dag (zondag) twee keer bezocht. Dat was gemakkelijk omdat hij heel dichtbij ons guesthouse zat. De eerste keer ging ik 's ochtends even kijken of het goed te doen was met z'n allen en of we er konden zwemmen. De conclusie was op allebei 'ja' , dus 's middags gingen we met z'n allen. Een waterval met een een 'swimming hole' ervoor. Ooit was het een groter 'zwembad' met betonnen rand, maar in het regenseizoen was er zoveel water dat de betonnen rand was doorgebroken.
Officieel is er nog een tweede waterval, maar die was afgezet met een soort bamboehekwerk. We besloten het maar bij de eerste te houden. Twee dingen vielen op: 1 het water van de waterval komt lager samen met een ander stroompje in de rivier. Het water heeft hier een chemisch blauwgroene zwembadkleur en is niet helder. Wat zou dat zijn? 2) Geen enkele local is hier te vinden op zondag, terwijl je dat wel zou verwachten.
Na die observaties gingen we een beetje argwanend het water in. Het is lekker, maar we zitten toch niet helemaal op ons gemak. Na even poedelen en het bouwen van een dam besloten we toch weer terug te gaan.

Maandagochtend vroeg (6 uur) gingen we voor de echte highlight waarvoor mensen naar Moni komen: national parc Kelimutu. Zo'n 45 minuten de berg op vanuit Moni is de vulkaan met bijbehorend national parc te vinden. Prachtig! We reden door een mooi bos het national parc in. Het laatste half uur moesten we zelf verder klimmen naar de drie kratermeertjes op de top. Vroeger waren het een rode, een groene en een blauwe. Inmiddels zijn ze blauw, groen en bruingroen. Maar nog steeds prachtig! We genoten van het mooie uitzicht. Niet alleen de kratermeertjes waren de moeite waard; ook de bergen eromheen en de laaghangende bewolking ertussen waren erg mooi.
Bij terugkomst in het guesthouse gingen we nog even ontbijten en een cappuccino bij Mopi's halen, alvorens we door gingen reizen naar het oosten (Maumere).

PS: een deel van de foto's houden jullie tegoed..gedoe met uploaden