Car-boat-car-car-train-car-bed

Zaterdag was ons laatste dagje relaxen op Karimunjawa. Nog lekker een ijsje gegeten, veel gespeeld en lekker geluncht met Siti en Louis. Dat zijn Nederlanders die een eigen hotel (Escape) hebben op Karimunjawa. Na de gezellige lunch zijn we met hen meegegaan naar hun hotel. Een prachtig paradijsje waar de jongens heerlijk konden spelen in een megatuin met palmbomen en geiten. We hebben gezellig wat gedronken, lekker gezwommen en vissen&krabben bekeken. Dat was het einde van ons ' Karimunjawa-avontuur' .

Het had Nol 3 wandelingetjes en heel wat tijd aan rondvragen gekost om uit te vinden wanneer de boot ging naar Semarang (ipv Jepara). Uiteraard zei iedereen iets anders en hoorden we weer veel ‘yes’ zonder verder te komen. Uiteindelijk bleek vrijdag een boot uit Semarang te komen die zondag terug zou gaan. In de tijd dat de boot in de haven van Karinmunjawa lag, kon je kaartjes bij de schipper kopen. Een andere manier om aan kaartjes te komen was er niet (geen ticket office o.i.d.). Heel onhandig! Wij begrijpen inmiddels ook waarom de boot twee nachten blijft liggen in de haven van Karimunjawa. Er zijn ruim 200 zitplaatsen en de doorlooptijd voor het printen van een kaartje is lang, dus ze hebben die dagen in Karimunjawa echt nodig om alle kaartjes te printen ;-).

In 4 uurtjes waren we met de boot in Semarang. Een heel relaxt tochtje. De jongens keken hun ogen uit..Semarang heeft een grote haven waar veel containerschepen, tankers en cruiseboten aanleggen. Zoveel grote boten bij elkaar vonden ze prachtig.

Gek dat je je na een week op zo’n prachtig bounty-eiland toch ook weer kan verheugen op een warme douche en cappuccino met een chocolade-croissantje als ontbijt. Toch is het zo! We zijn dan ook een nachtje in Semarang gebleven om hier weer van te genieten. De fietstaxi (becak), zwemmen, saté eten bij Toko Oen en daar weer lekkere koekjes inslaan, stonden weer eveneens op ‘het programma’. Maandag rond het middaguur vertrokken we met de trein naar Surabaya om vanaf daar met Go Jek door te rijden naar Malang. Deze keer hadden we ‘Economy’ tickets voor de trein..nog veel goedkoper, maar ook zeker minder comfortabeler. Wel wat airco, maar minder goed werkend, want het was gedurende de rit nog steeds vrij warm en ‘plakkerig’ (zaten ook veel dichter op elkaar).

Na een lange rit kwamen we ‘s avonds laat in ons hotel (Everyday smart hotel) aan. De volgende dag (dinsdag) hebben we gebruikt om even bij te komen van het reizen. En daar was ons hotel een perfecte plek voor. We hadden een soort appartement met 2 kamers, een keukentje en een barretje waar we lekker aan konden zitten. Ideaal!

Woensdag hebben we Malang verkend. Na een wandelingetje naar de koffiebar om te ontbijten, hebben we een Go Jek genomen naar het zogenaamde centrum: Alun Alun. Dat zou het stadspark en kloppend hart van Malang zijn. In de praktijk was het echter het middelste gedeelte van een rotonde op een heel druk kruispunt. Als je er al levend aan zou komen, zat je daar heerlijk tussen de uitlaatgassen. Wij kozen ervoor dit ' centrum' te verruilen voor de speeltuin..dat was voor Jop en Sven in ieder geval een groot succes. Wat wel leuk was, was de wijk ' Warna Warni', ook wel ' Tridi' genoemd. Dat was weer een prachtig gekleurde wijk die ooit een sloppenwijk was. Het was hier nog uitgebreider dan in Semarang. Echt de moeite waard!