Houd de dief!

Met twee projectmanagers op reis moet (en kan) je de taken verdelen ;-). Nol heeft de taak van de boekhouder van deze reis op zich genomen. Hij budgetteert, vult de voorraad cash aan en houdt secuur bij wat we uitgeven en of dit binnen het budget blijft. Zoals Jop en Sven dat zeggen : ‘Met papa gaan we a(l)tijd centen halen’ ;-).

Nadat ik per ongeluk in slaap gevallen was bij het op bed leggen van de kids en half slaapdronken de woonkamer in liep, zat Nol daar met z’n handen in “z’n haar”: ‘Cat, we hebben een probleem; ik kom 1 miljoen tekort. Wil jij ook even natellen en helpen de uitgaven van vandaag te noteren?’ En ja hoor..er misten inderdaad twee stapeltjes van 10 biljetten van 50k in de money belt. Hoe kan dit nu? We gaan aan onszelf twijfelen. Hebben we ergens teveel betaald? Zou het gevallen kunnen zijn? Vanochtend was het er nog. Zou het gestolen kunnen zijn? We kwamen er niet uit. We besloten te noteren wat er op dat moment in de money belt zat en dat de volgende dag weer ‘s ochtends en ‘s avonds te doen. We spraken af nog strakker te controleren en morgen met frisse blik de situatie nog een analyseren.

De volgende ochtend hadden we nog hetzelfde bedrag. ‘s Middags, toen we weggingen, borgen we de money belt netjes op in de koffer in een ritsvak.
Aan het einde van de dag ging ik weer even tellen..weer een stapeltje weg. Ik dacht eerst dat ik een foutje maakte met tellen en Nol dacht dat ik een grapje maakte, maar het was echt waar. Er bleek daarnaast nog 1 briefje van 100 weg te zijn. Hoe kan dit? Dit moet toch gestolen zijn. Nu gaan we alle feiten op een rij zetten:
Dag 1: De money belt was overdag op Nols buik; alleen tijdens het eten niet. Hij lag op tafel in de bungalow met de deur op slot. Wij zaten in het restaurant van Mountain view..dus dichtbij. We waren in het restaurant tussen 18 en 18:30 à 18:45. De schoonmaker vroeg of hij tijdens het eten even de douchekop kon vervangen. Ik vond dat vreemd want die leek het gewoon te doen, maar ach hij zou het wel beter weten, dacht ik nog. Ik had gevraagd of hij een sleutel nodig had, maar die had hij zelf wel. De schoonmaker was dus in de bungalow geweest. En hij was er bij onze aankomst en had nol onze chauffeur zien betalen uit de money belt. Dit bij elkaar maakt hem verdacht. Er kan nog iemand anders in de kamer geweest zijn, maar we waren niet lang weg, dus dat scenario lijkt onlogisch.
Dag 2: we waren continu in of bij de bungalow tot een uurtje of 15. Van circa 15 tot 18 uur waren we met een Grab auto naar de stad om te eten en wat te shoppen. Er was niet schoongemaakt en er was ook niets vervangen of gerepareerd in de bungalow, maar er is zeker te weten iemand binnen geweest. Met welke reden? Wij hadden onze sleutel bij ons, dus het was iemand met eigen sleutel.

Na deze opsomming wisten we zeker dat het om diefstal gaat en kwamen we dus op één verdachte uit, maar er zijn ook nog veel vraagtekens en missen hard bewijs. Wat nu? We besloten zelf voor recherche te spelen en te proberen de boef op heterdaad te betrappen. We vroegen hem ‘s ochtends toen we er nog waren schoon te maken en toen hij bijna klaar was met schoonmaken, pakten wij de wandelspullen en zetten de kinderen in de rugzak. Toen hij vertrok, vertrokken wij ook. Dat wil zeggen: ik met de jongens via de achteringang van het park. Nol bleef in de bungalow; in de slaapkamer. Dan kon hij de boef op heterdaad betrappen. Jop en Sven vonden het super spannend. Ik had hen verteld dat ze nu onderdeel waren van een politieteam dat een boef ging vangen. Onze taak was de boef/boeven af te leiden door te gaan wandelen en een uur weg te blijven. Onderweg zijn we stokken voor Jop en Sven gaan zoeken en vond Sven een kleine slang op de weg. De eerste slang op deze reis! Hij leefde nog, maar lag onveilig op de weg, dus we hebben hem gered en in de bosjes geslingerd met een stok. Na een uur op avontuur zat Nol nog in de slaapkamer en was er geen boef gekomen. Helaas!
‘s Middags wilden we naar de stad en hadden babyfoon met camera aangezet. Nol is op de hoek van de straat weer uitgestapt uit de Grab (waarmee we naar de stad reden) en is met de babyfoon onder onze bungalow (op palen) gaan zitten. Na een uur weer geen boef, dus toen kwam Nol ons maar achterna. Het ‘op heterdaad betrappen’ lukte helaas niet dus. Wat nu? Morgen nog een poging of vanavond met de manager gaan praten? We kozen uiteindelijk voor het laatste. De manager reageerde erg geschokt en geloofde ons gelukkig. Nadat we alle feiten uiteengezet hadden, kwam hij met het idee de camerabeelden te checken. Er stond een camera gericht op onze veranda en de uitgang van het resort naast onze bungalow. Zo konden we checken wie er op dag 2 in onze bungalow was geweest toen wij weg waren. Dat was inderdaad weer dezelfde schoonmaker! Verder niemand. Wij wisten dus zeker dat hij het was geweest.
De volgende dag hebben de manager en zijn rechterhand met hem gesproken. Hij heeft aan hen bekend, maar tegenover ons deed hij dat niet. Wel kwam hij samen met de assistent manager het geld terugbrengen dat, zo werd gezegd, door het hotel vergoed werd. Later bleek dat de dief wel degelijk moet betalen (in termijnen) en waarschijnlijk ook ontslagen wordt zodra ze een nieuwe werknemer gevonden hebben.

Dit was de eerste keer in deze 4,5 maand en sowieso op al onze reizen dat we bestolen zijn. Het zorgde wel voor wat commotie, maar stiekem vonden we het ‘recherchewerk’ ook wel heel leuk om te doen: feiten verzamelen, analyseren en met hypotheses komen :-). Ook de ‘boef-vang-actie’ was leuk om te doen ;-).

Verder genoten we in Tomohon van lekkere ontbijtjes, de natuur en alle ruimte in onze bungalow. Ook weer een perfecte plek voor het lezen van een boek, om op avontuur te gaan, stokken te zoeken (een nieuwe favoriete hobby van alle mannen in dit reisgezelschap ;-)), het spelen op de gitaar en het spelen met treinbaan en duplo. Maar ook met een Grab car naar het centrum en dan frietjes en een kipburger eten bij KFC vonden Jop en Sven een highlight :-).

Vandaag (zondag) zijn we vroeg vertrokken uit Tomohon en naar Manado vertrokken. We slapen hier in het super luxe Novotel dankzij een mooie aanbieding op booking.com. Een paar honderd meter verderop ligt een mall met een hele verdieping vol met kermisattracties: zweefmolen, botsauto’s, treintje, bootjes en zelfs een achtbaan. Jop en Sven keken hun ogen uit en mochten allebei in drie attracties. Jop kon niet meer stoppen met lachen in de botsauto’s. Hij kan heel goed sturen en zorgde dat hij continu ging botsen. De grootste lol had hij! Sven vond het rijden ook heel leuk en kan inmiddels ook aardig sturen, maar het botsen zelf vond hij minder ;-). Na nog wat shoppen zijn we lekker gaan zwemmen in het hotel. Een heerlijke dag!

Veel liefs vanuit Manado!

Ps: Morgenochtend vliegen we door naar Sorong (West-Papua) en vanaf daar nemen we de boot naar het paradijsje Raja Ampat. We zullen daar alleen niet of nauwelijks wifi hebben, dus het kan zijn dat we 1,5-2 weken niets kunnen posten of hooguit alleen een verhaaltje zonder foto’s.