De peniskoker

We zijn gestrand! Waar? In de middle of nowhere van Papua..tussen de mannen met peniskokers ;-).

Na vijf maanden reizen kunnen we nu even ruim twee weken niet verder reizen. We zitten vast.
Zondag zijn we van Sorong (West-Papua), via Jayapura, naar Wamena gereisd. De reis ging heel voorspoedig. We hadden niet verwacht nog door te kunnen reizen op één dag naar Wamena, maar de vlucht ging keurig op tijd. In Jayapura konden we aan het loket nog tickets kopen en, tegen alle verwachtingen in, vertrok die vlucht een uur te vroeg. Dat ging top dus!
Aangekomen op de luchthaven van Wamena ging Nol even kijken of er een ticket office was, zodat we daar over een paar dagen tickets voor de terugvlucht konden kopen. Van iedere luchtvaartmaatschappij was er een office, dus dat zag er positief uit totdat….Nol met hen in gesprek raakte en ze zeiden ‘Ja, je kan hier een ticket boeken, maar pas vanaf kerst, want we zitten vol tot die tijd’. En dat bleek voor alle drie de maatschappijen te gelden. Oeps!
Maar goed…het is en blijft Indonesië, dus we gingen op zoek naar de informele weg om alsnog aan tickets te komen. We kregen de tip om met het leger mee te vliegen; in het ‘Hercules’ vliegtuig. Dat is echt zo’n vliegtuig zoals je in oorlogsfilms ziet..met een laadklep waardoor iedereen naar binnen en naar buiten gaat. Via drie verschillende mensen en routes hebben we geprobeerd om hier tickets voor te krijgen, maar dat bleek echt alleen een optie voor locals te zijn. Grote kans dat het leger zo op illegale wijze extra geld probeert te verdienen. Ze durven dan echter niet het risico te nemen om buitenlanders mee te nemen.
Ook waren er nog twee mannen die via via dachten tickets voor ons te kunnen regelen bij de reguliere maatschappijen, maar ook dat was tevergeefs. Iedereen kwam uit op 25 of 26 december.
We besloten een ticket op 26 december te kopen en dan direct door te reizen naar Manado (Sulawesi). Daar staat het Novotel waar we al eerder zijn geweest en dat leek ons een mooi vooruitzicht na 2,5 week tussen de peniskokers. Vanaf daar kunnen we dan nog voor oud-en-nieuw de Noord-Molukken (Ternate) bereiken. Dat betekent wel dat we de Zuid-Molukken moeten skippen, omdat daar simpelweg geen tijd voor over blijft. Enerzijds jammer, anderzijds ook wel relaxt om nu 2,5 week boeken te lezen, gitaar te spelen en heel veel met lego en treinen te spelen :-). Nol werd nog enthousiaster toen hij las dat je bij de Dani people (de lokale Papua’s hier) voor 4-5 varkens een extra vrouw kon kopen en je kan er zoveel kopen als je wil in deze regio. Dus dat bood potentie ;-). En hoe vaak ben je nu 2,5 week tussen de Papua’s en zie je een paar keer per dag een Papua met peniskoker en tooi op z’n hoofd op straat lopen. Echt heel bizar is dat! Het zijn alleen nog de ouderen die dat doen, maar ze zijn er dus nog wel. Poedelnaakt met alleen een peniskoker wat het meest op een soort wortel lijkt van was. De peniskoker wordt met touwtjes omhoog gehouden vanaf hun middel. Verder hebben ze alleen een tooi om hun hoofd en wat sieraden om.

Ons plan voor de laatste maand is gemaakt, de vluchten zijn geboekt (niet helemaal onze stijl, maar we durven niet het risico te lopen elders ook te stranden), we zijn geswitcht naar een relaxter hotelletje in Wamena (Rannu Jaya I: basic, maar leuk en met veel openbare ruimtes waar we lekker kunnen zitten), we hebben voor het eerst sinds tijden onze koffer uitgepakt en de kleding in de kast gelegd en…Jop en ik hebben vanochtend zelfs kerstversiering en knutselspullen gekocht om onze kamer te versieren. Voor de komende 2 weken is dit dus ons huis.
Nu we geen haast hebben, hebben we vooral eerst het dorpje een beetje op ons gemak verkend voor we uitstapjes in de omgeving gaan maken. Nol en Sven zijn vliegtuigen gaan kijken. Dat is top hier, want je kan gewoon naast (of als je wil erop) de start- en landingsbaan staan…dus dat zal de komende dagen een topattractie worden ;-). Verder is er een leuk cafeetje met kinderspeelplaatsje, is er een leuk bakkertje (geen westers brood (bruin, hard, croissantjes, e.d.), maar ze hebben wel lekkere dingen) en er zijn wat kleine warungs (lokale restaurantjes) en er is één restaurantje waar je zelfs frietjes of een hamburger kan krijgen. Maar geen wifi (we moeten weer ouderwets naar het internetcafé aan de andere kant van de stad), slechte verbinding met LTE (Indonesisch data-abonnement), geen bereik met onze Nederlandse nummers, geen alcohol en geen cappuccino. Dus dat halen we na kerst in het Novotel weer in :-).

Dikke zoen uit Wamena!