Het best bewaarde geheim van Bali
Door: Catelijne
Blijf op de hoogte en volg Nol, Catelijne, Jop en Sven
25 September 2018 | Indonesië, Sidemen
Het dorpje Sidemen is een klein langgerekt dorpje in de schaduw van de actieve vulkaan Agung. Sidemen heeft slechts een paar kleine winkeltjes, homestays en ‘warungs’ (kleine, traditionele restaurantjes). Ook waren er alleen pinautomaten voor locals. Weinig ingericht op toeristen dus, maar dat maakte het juist wel weer erg leuk. Je merkt dat ook altijd meteen aan het Engels. Zo hadden we een interessant gesprek met iemand van de homestay. Dat ging ongeveer zo: 'Are there also monkeys in Sidemen valley' 'Uhh we have coconut, banana, papaya' 'Oh nice. Are there also monkeys here?' 'Uhh maybe in the shop'. Dat ging dus vergelijkbaar als het 'Larry met of zonder pindasaus-gesprek' ;-). Later toen we de vroegen om een kaart met wandelroutes vertelde iemand anders van de homestay wat je waar onder weg kon zien. Hij wees ook een plek aan waar je 'something animals' kon vinden. Wij waren uiteraard erg benieuwd naar de 'something animals' . We kwamen er wel achter dat hij 'some animals' bedoelde, maar wat voor dieren dit dan waren, bleef eveneens een goed bewaard geheim ;-).
We hebben in Sidemen genoten van het rondkijken in het dorp, van het zwembad, maar we zijn ook weer uit onze 'passieve modus' gekomen en hebben allerlei activiteiten gedaan.
Op zaterdag begonnen we met een mooie hike door de Sidemen valley. Van de homestay kregen we een zelf getekende kaart mee. Na een kwartiertje lopen leek het alsof we al op een derde waren, dus dat ging goed. De kaart bleek in de praktijk echter totaal niet in verhouding en we waren veel langer bezig. Het was nog een behoorlijk pittige hike met veel stijgen en dalen, maar dat was het meer dan waard: het was een heel mooie route langs rijstvelden, een riviertje en vele tempeltjes.
Zondagochtend zijn we vroeg naar Besakih vertrokken. Dat is de oudste en grootste Hindoestaanse tempel van Bali en wordt ook wel 'de moedertempel' genoemd. In de 8ste eeuw is gestart met de bouw en inmiddels is het een complex met meer dan 50 tempels. Bij deze tempel was weer veel bedrijvigheid. Ze waren alles aan het klaarmaken voor de 'full moon ceremony'. Iedere volle maan is weer een heel groot feest met uitgebreide ceremonie waar iedereen vrij voor krijgt/neemt. Dagen ervoor starten de voorbereidingen al: versieringen maken (hele dorpen worden versierd, maar uiteraard vooral de tempels), offers klaarmaken, eten voorbereiden en voorbereidende ceremonies.
Hindoestaanse tempels moeten we altijd betreden met een sarong om. Voor kinderen geldt dat alleen niet. Jop stond er echter op dat hij eveneens een sarong om mocht doen, want hij wilde niet achterblijven en zei 'Mama, staat toch op bord dat die rok moet. Ik wil dat ook'. Dus ook Jop ging keurig in sarong. De jongens vonden de tempel wel interessant, maar vonden het ritje van en naar de parkeerplaats het meest spectaculair. We gingen namelijk weer achterop een motor. Ze zaten lekker met hun haren in de wind en riepen alsmaar: 'Dit echt he(le)maal leuk!'. Terug wilden de locals ons meesturen met een jongen van basisschoolleeftijd (10-12 jaar) die daar ook op een motorbike reed. Dat hebben we geweigerd. Dan maar iets langer wachten op een volwassen rijder.
Zondag einde van de middag hebben we tot slot nog een cooking class gedaan in Sidemen. Een kleine warung vlak bij ons om de hoek organiseerde dat. Ze hadden op 1 van de 3 tafeltjes van het restaurant een gasstel met 2 pitten gezet en allemaal schaaltjes met te snijden ingrediënten. De eigenaar van de warung gaf uitleg over de gerechten en bereidingswijze en hielp zelf ook mee. Jop en Sven waren vooral aan het spelen met de kinderen van de eigenaar, terwijl wij de heerlijkste Balinese gerechten op tafel toverden: Balinese saté, groenten met kokosschaafsel, curry met tofu, zoete tempeh, ayam peseh (kip in bananenbladeren). Echt heerlijk allemaal! Gelukkig mochten we het na afloop ook lekker opeten met z'n vieren.
Wat wij niet wisten, was dat Balinese saté niet met pindasaus wordt geserveerd, maar dat de saus (overigens zonder pinda's) door het kippengehakt verwerkt wordt en er geen overige saus meer bij geserveerd worden. Ook worden geen satéprikkers gebruikt, maar is het stokje van citroengras. Erg lekker!
-
25 September 2018 - 06:59
Mariska :
Wow wat een mooie plek, tropisch paradijsje! En mooie foto's weer, vooral die van Sven tijdens zijn dutje in de rugdrager, geweldig! Fijn dat de visum activiteiten achter de rug zijn en jullie na de rustpauze weer door kunnen met reizen. -
25 September 2018 - 13:53
Sander:
Ik had het verhaal van 'Larry met of zonder pindasaus' gemist dus die ook meteen even gelezen. Ik kwam echt niet meer bij van het lachen!! :-) :-) Hilarisch! Maar echt fantastisch om in gebieden te komen waar zo weinig toeristen komen. Dan zie je een stuk authentiek Indonesië dat maar weinig toeristen te zien krijgen. Ach, en of Larry dan met of zonder pindasaus is... dat maakt dan niet zo veel meer uit :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley