Neem de tijd voor een nieuwe tijdzone
Door: Cat
Blijf op de hoogte en volg Nol, Catelijne, Jop en Sven
12 September 2018 | Indonesië, Banyuwangi
De reis van Banyuwangi op Java naar Kuta op Bali, was zo’n reis waarvan je enerzijds denkt ‘gaaf om met de bus en boot tussen de locals te doen’ en anderzijds ‘pff, dat is wel een heel gedoe met kinderen’ . Gelukkig hakte Nol de knoop door en besloot het gewoon te gaan proberen. Het moest immers een gave reis zijn!
En dat was het, maar wel met een moeizame start: 9:15 weg, 9:45 bij de haven en dan bijna 2 uur wachten op de bus. Je weet niet zeker of de bus wel komt, als hij komt of er dan ook plek is, of het een airco-bus is en ondertussen, in die onzekerheid, plakt alles door de warmte, zit je voor de supermarkt aan een vies tafeltje en zijn de jongens aan het rondrennen en dweilen op de vieze grond. Er kwam nog een lege auto voorbij die terug moest naar Bali en ons mee kon nemen. Na 1 uur wachten in de hitte klonk een airco-auto, die ons rechtstreeks naar Kuta zou brengen, als muziek in de oren. Ik was er direct voor in. Ze vroegen echter de hoofdprijs en Nol wees dat (terecht) af. Dus toch nog maar even plakken en ‘dweilen’ bij de supermarkt. Niet het meest ideale scenario en iedereen werd een beetje prikkelbaar, maar gelukkig kwam tegen 11:30 uur dan toch een bus. Er was voldoende plaats en het was een airco-bus. Top! Jop mocht een plek uitkiezen en koos de achterbank. Dat bleek een heel goede keuze, want we betaalden voor 3 stoelen (400.000 rupiah (ca. 24 euro)) en hadden er in de praktijk 6 tot onze beschikking: de gehele achterbank.
Jop en Sven vinden het super: boot en bus op een dag! Ze wilden al lange tijd met de bus reizen, dus voor hen echt een feest dat het nu zover is.
De bus ging nadat hij ons had opgepikt 100 meter verderop stilstaan en de chauffeur ging uitgebreid lunchen. Weer die onzekerheid: gaan we wel of gaan we niet, hoe laat hebben we de boot en redden we het dan nog wel om op tijd in Kuta te zijn vandaag of moeten we ons hotel nu cancellen en onderweg een hotelletje zoeken. Enerzijds leuk en spannend, anderzijds wil je op zo'n moment ook wel graag duidelijkheid. Na ongeveer drie kwartier eten, was de chauffeur klaar voor vertrek en reden we de boot op die rond 12:30 uur bleek te vertrekken. Nol was eerder al op zoek gegaan naar de ‘time table’ van de boot, maar die was er uiteraard niet. Het antwoord was 'de boot gaat altijd af en aan, maar niet volgens een vast tijdschema’. In de praktijk was dat ook zo. Zodra wij vertrokken, meerde de volgende boot (die al een tijdje lag te wachten) aan en dat ging zo door. Wat wij behoorlijk onlogisch vonden, was dat er zoveel boten zijn dat ze gemiddeld 15-30 minuten, gedurende de rit van een 60 minuten, liggen te wachten, omdat er geen plek is in de haven om aan te meren. Onze boot was ook maar voor de helft vol, dus waarom dan zoveel boten met zoveel wachttijd, terwijl ze niet eens vol zitten. Het lijkt alsof ze echt wel met minder boten af zouden kunnen, maar efficiëntie is niet hetgeen waar ze in Indonesië naar op zoek lijken te zijn ;-).
De overtocht van Java naar Bali is qua afstand denk ik vergelijkbaar met de oversteek van Den Helder naar Texel. Java en Bali liggen echt dichtbij elkaar. De oversteek van Den Helder naar Texel gaat alleen een stuk sneller. Hier deden we ongeveer een uur over, doordat we heel langzaam voeren en dus veel wachttijd hadden. In de praktijk is het dan niet 1 maar meteen 2 uur later, want Bali zit in een andere tijdzone.
Met mijn hoofd in de wind op de boot en genietend van het mooie uitzicht snap ik al snel helemaal niet meer waarom ik ’s ochtends een klein beetje baalde van het wachten op de bus, de onzekerheid daaromheen en het plakken en ‘ dweilen’ bij de supermarkt. We hebben alle tijd en een fantastische reis, dus waar maken we ons druk om. Goed om even weer te relativeren ;-). Heerlijk is het uur op de boot. Ondertussen lekker kletsen met locals met wat woordjes Bahasa, maar vooral veel handen en voetenwerk. Nol en de jongens spelen doktertje en politie-boefje..ze rennen heerlijk rond. Sven komt af en toe even afkoelen bij mij op het achterdek om vervolgens weer vol energie mee te spelen.
Als we bijna gaan aanmeren, gaan we weer in de bus. We verbazen ons erover dat de bus het gehele uur de motor aangehouden heeft, omdat de chauffeur en bijrijder (de enigen die in de bus gebleven waren) airco wilden hebben. Als we de boot afrijden, stoppen we na een paar honderd meter alweer en moeten alle locals de bus uit. De chauffeur geeft aan dat wij en de andere 5 toeristen mogen blijven zitten. De locals lopen met ID-kaart langs een loket en lopen 15 meter verder de bus weer in. Sommigen hebben hun ID-kaart vast, anderen niet, maar niemand lijkt er naar te kijken. Het lijkt dus een (nutteloze) formaliteit.
Na de stop waar locals even uit de bus moesten, hebben we de vaart erin gezet en in ca. 3,5 uur waren we bij de busterminal van Denpasar. Het was een mooie rit. Meteen na de boot zagen we veel aapjes. Jop en Sven blijven aapjes fantastisch vinden en waren dus helemaal in hun nopjes. Daarna viel Sven snel in slaap en aangezien we nog steeds de gehele achterbank tot onze beschikking hadden, kon hij heerlijk languit liggen. Jop wilde nog even lekker op schoot van het mooie uitzicht genieten. Het oosten van Java was al een stuk mooier groen dan het westen, maar hier op Bali lijkt het nog weer groener. We zagwn veel regenwoud en mooie sawa’s (rijstvelden) onderweg met aan de ene kant de zee achter het groen en aan de andere kant de bergen. Een opvallend verschil met Java is dat Bali (voor het overgrote deel) Hindoeistisch is. Dit uit zich in de vele kleine tempeltjes langs de weg en bij mensen in de tuin. Dat ziet er heel mooi uit!
Op de busterminal worden we geconfronteerd met de taxi-maffia hier. Gelukkig zijn het vaste prijzen, maar wel hoog. En Grab of Go Jek mag er niet komen. Het gekke is dat zelfs de app van Grab en Go Jek hier niet werken. Bizar!
We hoeven slechts 20 kilometer af te leggen, maar doen hier in de praktijk 2 uur over door alle drukte op de weg. We snappen nu ook wel de hogere taxi-bedragen.
Na deze lange rit komen we aan in ons nieuwe hotel: Nuka Beach Inn. Dit blijkt een heerlijk rustig plekje in het drukke Kuta. We hebben een binnenplaatsje met een zwembadje. We kunnen zo uit ons bed doorrollen het zwembad in :-). Ook hebben we een fijne, ruime kamer met z'n vieren. Dat is fijn 'thuiskomen' . Nog even lekker gegeten met z'n vieren, warm gedoucht en toen zijn we lekker gaan slapen.
En dat was het, maar wel met een moeizame start: 9:15 weg, 9:45 bij de haven en dan bijna 2 uur wachten op de bus. Je weet niet zeker of de bus wel komt, als hij komt of er dan ook plek is, of het een airco-bus is en ondertussen, in die onzekerheid, plakt alles door de warmte, zit je voor de supermarkt aan een vies tafeltje en zijn de jongens aan het rondrennen en dweilen op de vieze grond. Er kwam nog een lege auto voorbij die terug moest naar Bali en ons mee kon nemen. Na 1 uur wachten in de hitte klonk een airco-auto, die ons rechtstreeks naar Kuta zou brengen, als muziek in de oren. Ik was er direct voor in. Ze vroegen echter de hoofdprijs en Nol wees dat (terecht) af. Dus toch nog maar even plakken en ‘dweilen’ bij de supermarkt. Niet het meest ideale scenario en iedereen werd een beetje prikkelbaar, maar gelukkig kwam tegen 11:30 uur dan toch een bus. Er was voldoende plaats en het was een airco-bus. Top! Jop mocht een plek uitkiezen en koos de achterbank. Dat bleek een heel goede keuze, want we betaalden voor 3 stoelen (400.000 rupiah (ca. 24 euro)) en hadden er in de praktijk 6 tot onze beschikking: de gehele achterbank.
Jop en Sven vinden het super: boot en bus op een dag! Ze wilden al lange tijd met de bus reizen, dus voor hen echt een feest dat het nu zover is.
De bus ging nadat hij ons had opgepikt 100 meter verderop stilstaan en de chauffeur ging uitgebreid lunchen. Weer die onzekerheid: gaan we wel of gaan we niet, hoe laat hebben we de boot en redden we het dan nog wel om op tijd in Kuta te zijn vandaag of moeten we ons hotel nu cancellen en onderweg een hotelletje zoeken. Enerzijds leuk en spannend, anderzijds wil je op zo'n moment ook wel graag duidelijkheid. Na ongeveer drie kwartier eten, was de chauffeur klaar voor vertrek en reden we de boot op die rond 12:30 uur bleek te vertrekken. Nol was eerder al op zoek gegaan naar de ‘time table’ van de boot, maar die was er uiteraard niet. Het antwoord was 'de boot gaat altijd af en aan, maar niet volgens een vast tijdschema’. In de praktijk was dat ook zo. Zodra wij vertrokken, meerde de volgende boot (die al een tijdje lag te wachten) aan en dat ging zo door. Wat wij behoorlijk onlogisch vonden, was dat er zoveel boten zijn dat ze gemiddeld 15-30 minuten, gedurende de rit van een 60 minuten, liggen te wachten, omdat er geen plek is in de haven om aan te meren. Onze boot was ook maar voor de helft vol, dus waarom dan zoveel boten met zoveel wachttijd, terwijl ze niet eens vol zitten. Het lijkt alsof ze echt wel met minder boten af zouden kunnen, maar efficiëntie is niet hetgeen waar ze in Indonesië naar op zoek lijken te zijn ;-).
De overtocht van Java naar Bali is qua afstand denk ik vergelijkbaar met de oversteek van Den Helder naar Texel. Java en Bali liggen echt dichtbij elkaar. De oversteek van Den Helder naar Texel gaat alleen een stuk sneller. Hier deden we ongeveer een uur over, doordat we heel langzaam voeren en dus veel wachttijd hadden. In de praktijk is het dan niet 1 maar meteen 2 uur later, want Bali zit in een andere tijdzone.
Met mijn hoofd in de wind op de boot en genietend van het mooie uitzicht snap ik al snel helemaal niet meer waarom ik ’s ochtends een klein beetje baalde van het wachten op de bus, de onzekerheid daaromheen en het plakken en ‘ dweilen’ bij de supermarkt. We hebben alle tijd en een fantastische reis, dus waar maken we ons druk om. Goed om even weer te relativeren ;-). Heerlijk is het uur op de boot. Ondertussen lekker kletsen met locals met wat woordjes Bahasa, maar vooral veel handen en voetenwerk. Nol en de jongens spelen doktertje en politie-boefje..ze rennen heerlijk rond. Sven komt af en toe even afkoelen bij mij op het achterdek om vervolgens weer vol energie mee te spelen.
Als we bijna gaan aanmeren, gaan we weer in de bus. We verbazen ons erover dat de bus het gehele uur de motor aangehouden heeft, omdat de chauffeur en bijrijder (de enigen die in de bus gebleven waren) airco wilden hebben. Als we de boot afrijden, stoppen we na een paar honderd meter alweer en moeten alle locals de bus uit. De chauffeur geeft aan dat wij en de andere 5 toeristen mogen blijven zitten. De locals lopen met ID-kaart langs een loket en lopen 15 meter verder de bus weer in. Sommigen hebben hun ID-kaart vast, anderen niet, maar niemand lijkt er naar te kijken. Het lijkt dus een (nutteloze) formaliteit.
Na de stop waar locals even uit de bus moesten, hebben we de vaart erin gezet en in ca. 3,5 uur waren we bij de busterminal van Denpasar. Het was een mooie rit. Meteen na de boot zagen we veel aapjes. Jop en Sven blijven aapjes fantastisch vinden en waren dus helemaal in hun nopjes. Daarna viel Sven snel in slaap en aangezien we nog steeds de gehele achterbank tot onze beschikking hadden, kon hij heerlijk languit liggen. Jop wilde nog even lekker op schoot van het mooie uitzicht genieten. Het oosten van Java was al een stuk mooier groen dan het westen, maar hier op Bali lijkt het nog weer groener. We zagwn veel regenwoud en mooie sawa’s (rijstvelden) onderweg met aan de ene kant de zee achter het groen en aan de andere kant de bergen. Een opvallend verschil met Java is dat Bali (voor het overgrote deel) Hindoeistisch is. Dit uit zich in de vele kleine tempeltjes langs de weg en bij mensen in de tuin. Dat ziet er heel mooi uit!
Op de busterminal worden we geconfronteerd met de taxi-maffia hier. Gelukkig zijn het vaste prijzen, maar wel hoog. En Grab of Go Jek mag er niet komen. Het gekke is dat zelfs de app van Grab en Go Jek hier niet werken. Bizar!
We hoeven slechts 20 kilometer af te leggen, maar doen hier in de praktijk 2 uur over door alle drukte op de weg. We snappen nu ook wel de hogere taxi-bedragen.
Na deze lange rit komen we aan in ons nieuwe hotel: Nuka Beach Inn. Dit blijkt een heerlijk rustig plekje in het drukke Kuta. We hebben een binnenplaatsje met een zwembadje. We kunnen zo uit ons bed doorrollen het zwembad in :-). Ook hebben we een fijne, ruime kamer met z'n vieren. Dat is fijn 'thuiskomen' . Nog even lekker gegeten met z'n vieren, warm gedoucht en toen zijn we lekker gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
