De keerzijde..

Raja Ampat is een waar paradijsje, maar dit paradijsje heeft ook een keerzijde…

Na Gam zijn we naar het eiland Kri (Yenkoranu homestay) vertrokken. Kri heeft twee nadelen, zo hadden we van tevoren al gelezen: 1) met het toenemende toerisme (nog steeds kleinschalig, maar toenemend) neemt ook de populatie ratten behoorlijk toe. Er is een rattenplaag op Kri. 2) er is niet of nauwelijks zoet water beschikbaar op het eiland. Douchen doe je dus ook in zilt water. Wat ons betreft weerhield deze keerzijde ons niet van een bezoek, aangezien we ook super verhalen hoorden over de natuur daar. Met name het snorkelen bij een wand van koraal moest fantastisch zijn..en dat was het! We hebben, naast alle vissen en haaien die we eerder al gezien hadden, nog een schildpad, een grote koffervis, grote baarzen, barracuda’s, een manta (die heeft alleen Nol gezien) en een krokodilvis gezien. Het hoogtepunt was een pas sinds 4 jaar erkende haaiensoort waar wij nog nooit van gehoord hadden: de walking shark. Zoals de naam al zegt: een haai die kan wandelen (met zijn vinnen) en daarnaast gewoon kan zwemmen. Fantastisch!

Yenkoranu homestay heeft een heel lange steiger die je helemaal naar de koraalwand bracht. Terwijl wij snorkelden, zwommen de jongens gezellig mee of ze keken vanaf de steiger mee. Maar ook wij zaten regelmatig gezellig bij hen op de steiger, want vanaf de steiger kon je al heel veel vissen en haaien zien. Jop en Sven wezen elkaar steeds op wat ze zagen: “Joppie, ik zie(t) blauwe (zee)ster en heeele grote papegaaivis (Sven pakt alles nog steeds groots aan ;-))”, “Hé Sven, daar is de sha(r)k haai.” en “Jop, een heeeele grote koffe(r)vis: heee(le)maal mooi!”. Nol had de jongens verteld dat je een groep vissen ‘een school’ noemt. Dat vonden ze wel een beetje raar, want vissen gaan niet naar school en toch heette het een school vissen. Een plek waar verschillende scholen ‘rondhingen’ onder de steiger werd vervolgens door Jop omgedoopt tot ‘het schoolplein’. Je hoorde dan steeds: “Kom Sven, we gaan op schoolplein kijken.” ;-).

Het restaurant was een fijne plek boven het water met eromheen allerlei ligbedden en zitzakken om van de ondergaande zon te genieten, een biertje (van 4 euro!!) te drinken, met Duplo te spelen, een boek te lezen of met andere reizigers te kletsen. Ook dit was weer geen ‘à la carte’-restaurant maar er werd drie keer per dag 'een all-inclusive buffet' voorgeschoteld. Wederom twee keer per dag rijst, iets van groenten en vis of kip. Het ontbijt bestond uit gebakken banaan met cake of donuts.

En dan nu de keerzijde…
Het leven op Kri was heel dubbel. Enerzijds een paradijsje boven en onder water waar we geen genoeg van kregen. Anderzijds verlangden we naar eten dat we zelf konden uitkiezen ('het buffet' begon best een beetje tegen te staan), naar een winkeltje om inkopen te doen en verlangden we naar een schoon huisje zonder ratten, slangen, spinnen en schorpioenen en naar een lekkere douche. Dat laatste kreeg naarmate de tijd vorderde de overhand. Stiekem zijn we toch een beetje verwend ;-).

Toen we op Kri aankwamen, bleek de rattenproblematiek erger dan gedacht. Echt alle soorten etenswaren, inclusief thee en medicijnen, moesten we in een koelkast (die stonk, want hij stond niet aan) zetten om te voorkomen dat de ratten er aan zouden zitten. Opbergen in een rugzak of koffer was niet afdoende…die knaagden ze gewoon open. Ook de bekers van de jongens vormden een risico, want die roken nog een beetje naar appel- en sinaasappelsap. Alle koffers moesten doorzocht worden, want in zoveel maanden verzamel je nog weleens wat. Na veel spit- en opruimwerk leek de kust veilig. Wij dachten dat dat zou betekenen dat er geen ratten in ons strooien hutje zouden komen, maar de andere toeristen vertelden al gauw dat dat een illusie was. Ze zouden gewoon binnenkomen, maar als ze niets vonden, gingen ze weer door. Hmmm..welkom op Kri ;-). Na alle opruimactiviteiten voor de ratten kwamen we in de badkamer. Deze keer hadden we een eigen badkamer, maar…wat voor één: duidelijk niet schoongemaakt, een wastafel met een heel vies putje en de kraan deed het niet, wederom douchen en doorspoelen met een pan, schimmel op het plafond en een groot deel van de tegels was kapot. Hmm niet ideaal. Gelukkig hoefden we er alleen af te douchen na een duik in zee en naar de wc te gaan.
’s Nachts duurde het lang voor we de slaap konden vatten…je wacht tot de ratten komen en steeds als je wat hoort, schrik je op. Gelukkig lagen we allemaal onder klamboes en zouden ze niet bij ons komen zo lang we geen eten in ons bed hadden. We hebben de ratten volop gehoord, maar gelukkig gingen ze inderdaad ook weer weg.
Na de eerste nacht besloten we om een andere bungalow te vragen met een badkamer die iets minder kapot was en schoner was. Dat lukte. De tweede nacht was stukken relaxter, maar de derde nacht was er weer wat commotie ;-). Stel je voor: je kind (Sven in dit geval) heeft naar gedroomd en wordt verdrietig wakker. Je neemt hem in bed. Als je zelf gaat slapen, hevel je hem weer over naar zijn eigen bed. Je doet het licht aan en…dan gebeurt het: heel veel lawaai en een rat en een mega spin met harige poten stuiven weg. Oei! De rat hadden we min of meer verwacht, maar de megagrote spin niet. Hij bleef op de muur zitten. “En nu?” dachten we. We besloten te googlen op wat voor spin het was en ondertussen de DEET in de aanslag te houden. Het leek een gevaarlijke maar niet dodelijke spin te zijn (Huntsman spider). We besloten er iemand van de homestay bij te halen en wederom ondertussen de DEET in de aanslag te houden. Er kwam iemand die met een bezem de spin achter de badkamerwand gejaagd heeft en volgens eigen zeggen de spin naar buiten had gedreven. Dat geloofden we dan maar, maar heel relaxt voelde het niet. Toen we dit verhaal vertelden bij het ontbijt kwamen ook verhalen boven tafel als ‘er zat eergisteren een schorpioen in mijn klamboe’ en ‘ik zag laatst een giftige slang op het pad’. Hmm…lekker geruststellend. ‘Gelukkig’ nog maar 1 nachtje dachten we ;-).

Bizar dat je denkt in het paradijs te zijn beland en toch na 10 nachten blij bent dat je weer in een hotel kan slapen waar het schoon is, een goed bed staat, een warme douche is en dat je zelf kan kiezen wat je eet. Na alle pracht van Raja Ampat is dat toch ook wel weer heel fijn.
Waar we zelf wel erg om moesten lachen, is dat we nu op het punt beland zijn dat we ook een keer met z'n vieren in een tweepersoonsbed slapen. We weten nu hoe het passend te krijgen is ;-). Het was de keuze tussen een hotel waarvan we niet wisten of het schoon was, of er continentaal ontbijt zou zijn, of het warm water had en of het goede bedden zou hebben OF een top hotel maar dan een keer met z'n allen in een tweepersoonsbed. De keuze was gauw gemaakt voor het top hotel (Favehotel Sorong).

Veel liefs uit Sorong!

Morgen vliegen we door naar Jayapura en dan hopelijk dezelfde dag nog, of anders een dag later ,door naar Wamena in de Baliem Valley (binnenland Papua).