Pannenkoek horney?

Vrijdag begon even spannend. Onze paspoorten zijn nog bij de immigratiedienst en we gingen vliegen. Ze hadden ons van tevoren verzekerd dat kopieën van paspoorten en visa in combinatie met rijbewijzen voldoende waren om binnen Indonesië te vliegen. Toch was het spannend, want in Indonesië weet je nooit hoe het dan in de praktijk gaat lopen. Het ging echter heel soepel. We hadden van tevoren al ingecheckt en werden al ‘opgewacht’. Aan de bagagebalie zeiden ze direct ‘Selamat datang mister Franssen’, oftewel welkom meneer Franssen, alvorens we de kopieën afgegeven hadden.

Tot daar liep alles voorspoedig; daarna begon het grote wachten. Er was een vertraging en iets met 5, maar we kregen geen opheldering over hoe lang precies..5 minuten, 15 minuten, 50 minuten, 5 uur,... Uiteindelijk bleek het 30 minuten te zijn. Maar dat viel dus nog wel mee. Na de crash van Lion Air zijn alle maatschappijen extra voorzichtig en dat in combinatie met de bekende ‘rubber time’ zorgt voor extra vertragingen. Die extra voorzichtigheid is echter wel heel fijn.

Jop en Sven waren door het dolle heen dat ze weer mochten vliegen; ze vroegen al weken wanneer ze weer gingen reizen met vliegtuig of trein ;-). Het was de eerste vlucht die Sven helemaal zonder slapen heeft volbracht. Naast mij zat iemand die nog nooit gevlogen had en alles doodeng vond. Ze vroeg me haar te helpen met haar stoelriem en deed daarna gauw een schietgebedje voor vertrek. In het vliegtuig waren we overigens de enige buitenlanders.

Na ruim een half uur vliegen werden we op Kupang airport (West-Timor) opgehaald door Aka, de chauffeur van ons hostel (Lavalon seaview hostel). We slapen hier in de homestay van de Indonesische filmster Edwin Lerrick ;-). Hij speelde in bekende films als ‘Itu bisa datur’, ‘Siluman kera’ en ‘Menerjang prahara di Komodo’. Haha uiteraard hadden wij er nog nooit van gehoord, maar het klinkt toch wel top om bij een filmster te verblijven :-). Na een mislukte huwelijkspoging heeft Edwin Jakarta en daarmee zijn carrière in de filmwereld vaarwel gezegd. Hij is teruggegaan naar West-Timor, waar hij ook vandaan kwam, om verder te gaan in het toerisme. Hij kan ons veel tips en informatie geven. Zo hebben we via hem een roadtrip West-Timor voor de komende dagen geregeld.

Van tevoren hadden we al geappt met onze filmster over het verblijf bij hem (Lavalon bar & hostel). Voor slechts 260.000 rupiah (15 euro) kregen we een 4-persoonskamer met warm water, airconditioning en ontbijt. Het ontbijt, zo appte onze filmster letterlijk, zou zijn: ‘Pannenkoek horney’, waarbij wij erg benieuwd waren of dit nu honey of horny of nog iets anders moest zijn ;-). Het bleek gewoon honing te zijn.

Zijn ogen laten onze filmster echter een beetje in de steek. Tot twee keer toe hadden we bevestigd dat het om een 4-persoonskamer ging. Toch had hij hier twee keer overheen gelezen. Hij had helemaal geen 4-persoonskamers. Dan maar een nachtje in twee kamers. Wel hebben we voor elkaar gekregen dat we twee kamers voor praktisch de prijs van één kregen :-).

Na de spullen gedropt te hebben en allerlei zaken voor onze roadtrip en vervolgvluchten geregeld te hebben, zijn we naar de Lippo Mall gegaan. Een broertje hiervan hadden we op Bali vaak bezocht. En ook hier was het weer een prachtige mall met voor Jop en Sven een rondrijdend treintje, een Pizzahut, een megasupermarkt, Maxx coffee (soort Starbucks) en nog allerlei andere winkels. Fijn om even een pizzaatje te eten :-).

Veel liefs uit Kupang!

Ps: De komende dagen zijn we waarschijnlijk niet goed bereikbaar i.v.m. onze roadtrip. Vanaf dinsdagavond zijn we weer terug in Kupang