Geen bereik, geen wifi, maar wel prachtige natuur!

Daar zaten we dan..op de helling van de Tambora vulkaan in de homestay van Rik, Nurul en Jesse. Midden in de prachtige natuur, onder een heldere sterrenhemel en in de koelte. Heerlijk! Vanaf het eerste moment was het gezellig en hebben we urenlang zitten kletsen met Rik en Nurul en hebben de kinderen veel samen gespeeld.

Zondag heerlijk ontbeten met echte pannenkoeken op het terras. Voor het eerst weer echte pannenkoeken ipv Amerikaanse pancakes. Na het ontbijt hebben we een mooie wandeling tussen de koffieplantages gemaakt. Mooi uitzicht en we kwamen niemand tegen. Het is echt rustig in het Balinese dorpje en omstreken. We wandelden zo’n 1,5 kilometer door de koffieplantages en fruitbomen en er kwam een origineel stukje bebossing in zicht. We zagen mega hoge en dikke bomen met lianen eraan. Dit zijn de bomen die na de uitbarsting van de Tambora zo snel de hoogte in gegaan zijn. Te midden van die mooie bomen met lianen, waaraan aapjes slingeren, zien we een Balinees tempeltje. Een heel mooi, rustig plekje in de schaduw waar we lekker genieten. Leuk om te merken dat Jop het bouwwerk zelf al direct herkend als een tempel. Jops reactie: ‘o wauw, een tempel en ook nog apies. Ik wil even kijken.’ Daarna zijn Jop en Sven heerlijk in het zand voor de tempel gaan spelen en tekenden overal eilanden: ‘Lombok, nog een Lombok, Bali, Sumbawawa, nog een Lombok, Sumatraja en de Java’. ;-)

‘S Middags was de stroom uitgevallen omdat ergens verderop een boom op de elektriciteitskabel was gevallen. De hele omgeving had geen stroom. Er was al snel duidelijk dat dat nog wel tot de volgende dag ging duren, dus toen het donker werd kwamen de accu’s en hoofdlampjes te voorschijn. Ook werd er gezellig een kampvuur gemaakt. Jop was helemaal in z’n nopjes: “Dit is echt feest. Ik heb muziek (Nol speelde gitaar), vuur, worst en frietjes en lekker spelen.” :-). Sven antwoordde met ‘ja gaaf’ en deed een vreugdedansje. Voordeel van het uitvallen van de stroom was dat er een prachtige sterrenhemel te zien was.

Onze laatste dag op dit mooie stukje Sumbawa zijn we achterop de motorbike naar een waterval gegaan. Met de wind in de haren reden we over zandpaadjes tussen de koffieplantages en bananenbomen. Een mooie rit van ruim 20 minuten, allebei weer met een kind tussen ons en de chauffeur ingeklemd. Het laatste stukje gingen we over een heel smal paadje tussen allerlei struiken door. Gelukkig hadden we een lange broek aan, anders waren we aan alle kanten geschaafd aangekomen ;-). Eenmaal daar moesten we beginnen aan een lange, steile afdaling. Een leuke uitdaging, maar hadden we niet met Jop en Sven op onze rug kunnen doen. Je moest je continu overal aan vastpakken om niet uit te glijden. De jongens van de motors daarentegen konden dit gewoon op blote voeten, met kind in hun armen en nog snel ook. Echt bizar! Beneden kwamen we uit bij een riviertje met grote keien en een waterval. In het regenseizoen is dit een muur vol water; nu zijn het slechts enkele stroompjes. Maar ook de stroompjes zijn mooi om te zien en we konden lekker even zwemmen in het koude water.