De bouwput

Van woensdagavond tot en met zondagochtend (m.u.v. vrijdag op Komodo) waren we in Labuan Bajo. Een stadje aan de westkust van Flores. De hoofdstraat van Labuan Bajo heeft allemaal leuke restaurantjes, koffietentjes en een bakkertje. Deze eettentjes worden afgewisseld met touroperators en duikshops. We hebben dan ook heerlijke cappuccino met cheesecake, super goede pizza en Griekse salade gegeten hier.
Ons hostel, Bajo Sunsets, was een leuk hostel, maar was nog niet af. We waren een week te vroeg voor het zwembad en de relaxplekken met hangmatjes. Dat was helaas nog in aanbouw. De kamer en de ontbijtjes waren echter top. Jop en Sven vonden het stapelbed waar ze samen in sliepen eveneens echt een hoogtepuntje ;-). Daarbij was er een Amerikaans gezin met een jongetje van hun leeftijd waar ze heerlijk mee konden spelen. En wij vonden het leuk om reisverhalen met hen uit te wisselen. Dit was wel een gevalletje van ‘baas boven baas': dit gezin reist een jaar met drie kinderen rond de wereld. De oudste twee kinderen zitten al op de middelbare school (12 en 16 jaar) en krijgen nu les van hun ouders.

Ons hostel was niet het enige dat in aanbouw was in Labuan Bajo: overal werd gesloopt, gebouwd aan wegen en gebouwen. Er was haast om alles op tijd af te krijgen voor een bezoek van een delegatie van o.a. IMF en de Wereldbank. Iedereen was in rep en roer en er werd dag en nacht gewerkt. De president was ‘not amused’ dat het nog niet af was en hijgde nu in de nek van alle bouwers in Labuan Bajo. Ook hier gold weer (net als op de Gili’s): als de urgentie maar hoog genoeg is, kan men opeens heel hard werken. Jammer voor ons was wel dat Labuan Bajo een beetje aanvoelde als een bouwput. We waren eigenlijk net te vroeg gekomen.

Na ons Komodo-avontuur wilden we nog een relaxdagje doen voor we verder trokken. We zijn op aanraden van de eigenaresse van ons hostel naar ‘Wae Molas’ gegaan. Dit was een heerlijk restaurantje met een mooi en kindvriendelijk zwembadje. We hebben ons hier de hele dag heerlijk vermaakt met lekker eten en zwemmen. Jop en Sven waren niet uit het water te slaan. Er waren ook andere kinderen waar ze lekker mee speelden. Sven kwam steeds vertellen met wie hij aan het spelen was. Het onderscheid tussen de meisjes en jongens maakte hij als volgt: ‘dat is een ja-piemel’ (oftewel een jongen) en ‘dat is een nee-piemel’ (oftewel een meisje) ;-).

Zondagochtend zijn we vroeg oostwaarts gegaan; de bergen in.