Gassen!

Op ruim twee uur varen (met de fast boat) vanuit Kupang ligt Rote island, onderdeel van Timor. Rote is één van de meest zuidelijke eilanden van Indonesië.
Na veel gewone wachttijd plus 45 minuten ‘rubbertime’ vertrekken we. Ons dorpje op Rote heet Nembrala, waar we (volpension) verblijven in Ti rosa. We hebben ons eigen bungalowtje op het strand, onder de kokospalmen. Geen douche, maar wel een eigen wc en met de zee zo dichtbij lukte het wel goed zonder douche. Bovendien was er een waterput in de tuin waar we konden ‘douchen’. Meerdere keren per dag douchten we daar, want het was onwijs warm en benauwd op het eiland. Zelfs Jop en Sven vonden deze vorm van koud douchen (itt alle gewone koude douches) leuk!

In de zee konden we maar een paar uur per dag zwemmen. Als het eb is, is de zee immers heel ver en praktisch onbereikbaar door alle droog liggende stenen. De verschillen tussen eb en vloed hebben we nog nooit zo extreem meegemaakt en daarmee ook de snelheid van getijden wisselingen. De zee koelt weinig af, maar in combinatie met de put is het heerlijk. Ons huisje ligt in een schaduwrijke tuin waar een windje waait. Nog steeds erg heet, maar met weinig doen, is het goed uit te houden. In onze tuin lopen allemaal varkentjes (of zoals Sven ze noemt: papa pig) en geitjes. De jongens vinden het fantastisch. Vanuit onze tuin lopen we direct door naar de zee, waar erg mooie zonsondergangen te zien zijn. Met een koud biertje, de gitaar, een boek en veel zand om op te spelen, genieten we alle vier van de zonsondergangen. Heerlijk! Wanneer het donker is, komt een prachtige sterrenhemel tevoorschijn.

Zaterdag stonden we vroeg op (er is ook geen andere optie, want je drijft weg in je bed zodra de zon op het huisje staat). Na het ontbijt gaan we op de motorbike het zuid-westelijke deel van het eiland verkennen. De rest van het eiland is momenteel erg droog, maar het zuidwesten is ook in de droge tijd prachtig.
Zelf op de motorbike was weer een nieuwe overwinning. Maar gezien het weinige verkeer en het feit dat we anders niets van het eiland kunnen zien, doet ons besluiten toch twee motorbikes te huren voor een ochtend. Het zijn niet de kosten, want we betalen 30.000 rupiah (nog geen 2 euro) per motorbike. Eerst even oefenen zonder kind en dan met kind. Het zijn scooters, waar de jongens voorop kunnen staan. Ze vinden het prachtig. Jop staat bij mij voorop en zegt alleen maar ‘Gassen mama!’ ;-). We gaan op ons gemakje rijden. Een stop voor een cappuccino en chocolade cake bij een Duitse Australiër die in de tijd van de rode Khmer in Cambodja verbleef. Daarna gingen we langs de kust rijden en kwam langs prachtige limestone formaties en baaien die op de heenweg nog deels leeg waren (eb) en op de terugweg gevuld met mooi blauwgroen water. Tussendoor hebben we ook nog even lekker gezwommen in een baai die uit kleine, ondiepe limestone poeltjes bestond. De weg was grotendeels mooi geasfalteerd en vlak, maar er zaten ook wel wat hellingen en niet-geasfalteerde stukken tussen, maar ook dat ging goed (met een beetje gassen :-)). Sven presteerde het om zelfs staand op de motorbike in slaap te vallen. Gelukkig kon Nol hem goed tussen zijn knieën klemmen en waren we al op de terugweg.

Zondagmiddag keerden we terug in Kupang. Op Rote en in Kupang begon opeens het regenseizoen en hebben we zondag en maandag nog een paar fikse regenbuien gehad. Dat was lang geleden.

Liefs van ons vieren!

Ps: Dinsdag zijn we doorgevlogen naar Sulawesi (via Bali); nu in Makassar.
PS: Alle foto's van de vorige twee verhalen zijn eindelijk geüploaded.